Paweł Vogel

Paweł Vogel (od 1955 Fogel). Taternik, alpinista, od 1938 roku instruktor narciarstwa PZN, od 1963 przewodnik tatrzański, z zawodu nauczyciel szkół średnich. W 1945 zamieszkał w Zakopanem. W latach 1951–1957 był kierownikiem schroniska w Starej Roztoce. Turystykę w Tatrach uprawiał od 1914, taternictwo od 1924. Dokonał wielu pierwszych wejść, m.in.: środkiem górnych urwisk pn. ściany Małego Kiezmarskiego Szczytu (w 1932, z Wiesławem Stanisławskim), dwie nowe drogi pn. ścianą Jaworowego Szczytu (1932, z tymże), lewym filarem pn.-wsch. ściany Cubryny (1949, z bratem Januszem i Adamem Truszkowskim), a w zimie np.: II wejście zimowe pd. ścianą Zamarłej Turni (1947, z Ludwikiem Ziemblicem) oraz I wejście zimowe zach. i wsch. ścianą Kościelca (1947 i 1949, z tymże) i pn.-wsch. filarem Ganku (1948, z bratem Januszem). W 1934 przy próbie I przejścia Grani Tatr przebył z Janem Staszlem grań od Murania po Rysy (w 13 dni).

Pisywał w „Taterniku” i dziennikach na tematy taternictwa., np.: Pamięci zdobywcy północnej ściany Małego Kiezmarskiego, Epopeja Jaworowego skończona. Serię opowiadań o tematyce taternickiej ogłosił w 1961 w „Dzienniku Polskim” i 1978 w „Przekroju”. Gościł on tygodniami taterników m.in. Jana Długosza, Czesława Mamatiuka, Józefa Nykę.